Wspólnota Anioła Betesdy
Wspólnota Anioła Betesdy jest wspólnotą międzydiecezjalną ludzi poświęconych Jezusowi przez Maryję. Oficjalne zawiązanie wspólnoty nastąpiło 25 lipca 2013 roku podczas rekolekcji w Luboniu, kiedy to prowadzący rekolekcje- ojciec Dariusz Galant OMI – ówczesny Kapelan Sanktuarium bł. Edmunda Bojanowskiego w Luboniu, pełniący funkcję egzorcysty Archidiecezji Poznańskiej (do 2018 roku) w asyście sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia NMP (Służebniczki Maryi) pobłogosławił i odczytał Słowo Poznania z Listu św. Judy Apostoła:
„Wy zaś, umiłowani, przypomnijcie sobie te słowa, które były zapowiedziane przez Apostołów Pana naszego Jezusa Chrystusa, gdy mówili do was, że w ostatnich czasach pojawią się szydercy, którzy będą postępowali według własnych pożądliwości. Oni to powodują podziały, [a sami] są cieleśni [i] Ducha nie mają. Wy zaś, umiłowani, budując samych siebie, na fundamencie waszej najświętszej wiary, w Duchu Świętym się módlcie i w miłości Bożej strzeżcie samych siebie, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, [które wiedzie] ku życiu wiecznemu. Dla jednych miejcie litość, dla tych, którzy mają wątpliwości: ratujcie [ich], wyrywając z ognia, dla drugich zaś miejcie litość z obawą, mając w nienawiści nawet chiton zbrukany przez ciało.”
Jud 17-23
Parafia w Mazewie pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela w Diecezji Łowickiej do 2016 roku była miejscem spowiedzi i na czas trzech lat stała się również miejscem Eucharystii, Adoracji Najświętszego Sakramentu i spotkań członków wspólnoty.
Obecnie od maja 2017 roku miejscem udostępnionym nam do uczestnictwa w Eucharystii i adoracji, za zgodą ówczesnego proboszcza- księdza Józefa Seweryna, stał się kościół p.w. Świętej Rodziny w Przedczu. Opiekę teologiczną sprawowałwtedy ks. Tadeusz Funk. Od 2018 taką opiekę nad nami pełni ks. Szymon Jastrzębski. Od września 2021 roku administratorem parafii w Przedczu jest ksiądz kanonik Roman Foksiński.
Reprezentujemy różne parafie i różne diecezje. Członkowie naszej wspólnoty mieszkają w Kłodawie, Przedczu, Garbalinie, Borowie, Grabowie, Gąsiorowie, Mazewie, Ponętowie, Kutnie, Uniejowie, Warszawie, Żyrardowie, Świnoujściu, Kołobrzegu, Stargardzie, Łowiczu, Łodzi, Zielonej Górze, Rawie Mazowieckiej, Głogowie, Poznaniu, Bydgoszczy, Gdańsku.
Współpracujemy z kapłanami:
Ojciec Dariusz Galant – oblat, duszpasterz pielgrzymów w Sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej – Królowej Podlasia – Matki Jedności, rekolekcjonista.
ksiądz Piotr Wieteska – ojciec duchowny w seminarium diecezji koszalińsko- kołobrzeskiej; moderator diecezjalny Domowego Kościoła;
Ksiądz Antoni Zieliński- egzorcysta diecezji koszalińsko- kołobrzeskiej
Ksiądz Łukasz Szczepański- wikariusz parafii św. Katarzyny w Rzeczycy
Ksiądz Tadeusz Funk- wikariusz parafii Św. Idziego w Choceniu
Wspomagają nas osoby świeckie z poradni rodzinnych: Beata i Tomasz Głowienkowie, Jacek Pulikowski, świeccy ewangelizatorzy, tacy jak: Witek Wilk, Karol Koprukowiak czy Dobromir „Mak” Makowski i inni.
Jesteśmy grupą osób, które zrozumiały, że ich dotychczasowe, czysto formalne chrześcijaństwo, jest namiastką życia w Bogu. Wielu z nas przeżyło trudne życiowe zmagania. Pojawiła się wtedy myśl, by uporządkować sprawy w Bogu. To, co dotychczas budziło niechęć i znudzenie — modlitwa, lektura Pisma Świętego, sakramenty – zaczynało być fascynującą przygodą. Pragnęliśmy pełni życia, Boga Żywego – Jezusa Chrystusa. On sam nas odnalazł i przyprowadził do konfesjonału, do spowiedzi generalnej, by okazać moc swojego miłosierdzia. Metanoia obudziła w nas głód dalszego rozwoju relacji z Bogiem, podążania za Jego głosem. Porzucamy starego człowieka i otwieramy się na działanie Ducha Świętego, by nas kształtował na nowo. Zrozumieliśmy też, jak bardzo potrzebna jest wspólnota, aby wzrastać. Darmo dostaliśmy, darmo dajemy- zgodnie z otrzymanym Słowem Poznania pomagamy ludziom w trudnościach.
NAZWA WSPÓLNOTY
Nazwaliśmy się Wspólnotą Anioła Betesdy. Pomysł nazwy zrodził się i dojrzewał równocześnie u różnych osób naszej wspólnoty. Stawało się to więc „Nie siłą, nie mocą naszą, lecz mocą Ducha Świętego”. W Ewangelii św. Jana czytamy:
„W Jerozolimie zaś znajduje się sadzawka Owcza, nazwana po hebrajsku Betesda, zaopatrzona w pięć krużganków. Wśród nich leżało mnóstwo chorych: niewidomych, chromych, sparaliżowanych, <którzy czekali na poruszenie się wody. Anioł bowiem zstępował w stosownym czasie i poruszał wodę. A kto pierwszy wchodził po poruszeniu się wody, doznawał uzdrowienia niezależnie od tego, na jaką cierpiał chorobę>. Znajdował się tam pewien człowiek, który już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już długi czas, rzekł do niego: «Czy chcesz stać się zdrowym?» Odpowiedział Mu chory: «Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. Gdy ja sam już dochodzę, inny wchodzi przede mną». Rzekł do niego Jezus: «Wstań, weź swoje łoże i chodź!» Natychmiast wyzdrowiał ów człowiek, wziął swoje łoże i chodził.”J 5, 2- 9a
W Ewangelii Bóg posyłał anioła, aby poruszał wodą. Komentatorzy biblijni stwierdzają, że to archanioł Rafał. /Archanioł dużą literą, bo wymieniamy konkretnego archanioła/ Imię „Rafał” znaczy „Bóg uzdrawia”, „Bóg uleczył”. Uzdrowicielem naszej osoby jest- jak w tej biblijnej scenie- sam Jezus, który przychodzi osobiście. Cud prawdziwego uzdrowienia to nawrócenie, wyrzeczenie się grzechu, przemiana myślenia, a także uzdrowienie ciała. Chory znad sadzawki cierpiący na tajemniczą, jak określa ewangelista „swoją chorobę” – to każdy z nas. Żyliśmy pogrążeni w egoizmie, w swoich grzechach, oczekując na człowieka, który by nam pomógł. Potrzeba nam w takiej sytuacji wiary. Jeśli naszej nie wystarcza, potrzeba człowieka, który ją ma. Wspólnota to umożliwia. Nie masz wiary? Prosisz kapłana, prosisz tego, kto ją ma, by modlił się nad Tobą ze współczuciem!W ewangelii z uzdrowieniem przychodzi Jezus. I wtedy zdarza się cud. Wystarczy wtedy nasza zgoda. Bohater ewangeliczny cierpiał przez 38 lat. Jesteśmy ludźmi dojrzałymi, więc tym łatwiej przychodzi nam identyfikować się z sytuacją owego chorego. W biblijnej scenie anioł poruszał wodą. Chcemy, aby Bóg przez aniołów poruszał naszymi sumieniami i żeby nas oczyszczał. Zanurzenie oznacza całkowite obmycie. Spowiedź oznacza uwolnienie i odpuszczenie występków.
Archanioł Rafał pojawił się już w Starym Testamencie, w „Księdze Tobiasza”. Pamiętamy historię Tobiasza i Sary. Sara, już siedmiokrotnie wydawana za mąż, w każdą noc poślubną traciła swojego małżonka. Sprawcą ich śmierci był zły duch Asmodeusz. Tobiasz, wiedział, że stawką będzie jego życie. Tak bardzo jednak pokochał Sarę, że postanowił pojąć ją za żonę, mimo zagrożenia. Panem Młodym opiekował się wówczas archanioł Rafał. Zalecił, by przed aktem pożycia małżeńskiego zmówili wspólną modlitwę: “A gdy już będziesz miał z nią się złączyć, powstańcie najpierw oboje i módlcie się, i proście Pana nieba, aby okazał wam miłosierdzie i ocalił was. Nie bój się, ponieważ od wieków jest ona przeznaczona dla ciebie. W ten sposób ją ocalisz i ona pójdzie z tobą. Sądzę, że urodzi ci dzieci i będą dla ciebie jak bracia. Nie martw się!” (Tb 6,18). Tobiasz zaprosił żonę do modlitwy “. Wstań, siostro, módlmy się i błagajmy Pana naszego, aby okazał nam miłosierdzie i ocalił nas” (Tb 8,4) Oboje tak się modlili:
Bądź uwielbiony, Boże ojców naszych,
i niech będzie uwielbione imię Twoje
na wieki przez wszystkie pokolenia!
Niech Cię uwielbiają niebiosa
i wszystkie Twoje stworzenia
po wszystkie wieki.
Tyś stworzył Adama,
i stworzyłeś dla niego pomocną ostoję – Ewę,
jego żonę,
i z dwojga powstał rodzaj ludzki.
I Ty rzekłeś:
Nie jest dobrze być człowiekowi samemu,
uczyńmy mu pomocnicę podobną do niego.
A teraz nie dla pożądliwości
biorę tę siostrę moją za żonę,
ale dla związku prawego.
Okaż mnie i jej miłosierdzie
i pozwól razem dożyć starości!
I powiedzieli kolejno: Amen, Amen! (Tb 8,5-8).
Sławiąc wielkość i wspaniałość Boga, będąc wdzięcznymi Bogu, Tobiasz i Sara tworzą jedność małżeńską, za którą stoi Bóg. Obecność Archanioła Rafała, patrona naszej wspólnoty, przypieczętowuje cel naszej działalności: budowanie jedności w małżeństwach, scalanie małżeństw, wychodzenie z trudności osób pogubionych.
Szczególną Opiekunką Wspólnoty oraz Mistrzynią życia w mocy Ducha Świętego jest Maryja, Niepokalana Matka naszego Pana, której zawierzamy Kościół, siebie nawzajem i wszystkich, którzy się do nas zgłaszają. Takie pierwsze ofiarowanie grupy oraz ofiarowanie indywidualne nastąpiło podczas spotkania formacyjnego 20 stycznia 2017 roku w Mazewie. Przełomowym wydarzeniem był udział naszych przedstawicieli w Maryjnym Forum Charyzmatycznym „Maryja Gwiazda Ewangelizacji” w Szczecinie, które odbyło się w dniach 19– 21 maja 2017. Konferencje, których wysłuchaliśmy, jasno wskazały drogę, by całkowicie poświęcić się Jezusowi przez Maryję. W procesie dojrzewania do tej decyzji ogromną rolę odegrał o. Dariusz Galant OMI, wygłaszając dla nas konferencję w Przedczu. Od listopada 2017 roku, podczas adoracji Najświętszego Sakramentu członkowie naszej wspólnoty przystępują do całkowitego ofiarowania Jezusowi przez Maryję według „Traktatu o doskonałym nabożeństwie” św. Ludwika de Montfort po 33- dniowych rekolekcjach. Do 10 grudnia 2021 już 33 osoby w ten sposób zawierzyły się Maryi.
Naśladowanie Chrystusa stoi u podstaw wspólnoty. Naśladując Chrystusa służymy drugiemu, czytając Słowo poznajemy Boga, trwając w nauce Chrystusa. Wypełniając poniższe praktyki wsłuchujemy się w słowo Boga Ducha Świętego:
– adoracja Najświętszego Sakramentu w pierwsze soboty miesiąca (spotkanie z żywym Jezusem i wynagrodzenie na prośbę Maryi zniewag i bluźnierstw raniących Jej Serce) Rozpoczynamy udziałem we Mszy św. Radość ze spotkania z Jezusem przenosimy na udział w agape, odbywającej się w domach członków wspólnoty.
– spotkania formacyjne– w trzecie czwartki miesiąca; uczestniczymy w Eucharystii, później na częśćformacyjną przenosimy się do domów zaprzyjaźnionych pobożnych rodzin;
– poznawanie Boga poprzez czytanie słowa Bożego
– dbałość o relację w codziennej modlitwie indywidualnej, modlitwie małżeńskiej, modlitwie rodzinnej
– zawierzenie się Jezusowi przez Maryję
– systematyczne życie sakramentalne
– udział w nabożeństwach roku liturgicznego w parafiach, z których pochodzimy
– codzienny rachunek sumienia
– uczestnictwo w rekolekcjach formacyjnych wyjazdowych
a ponadto np.:
-praca indywidualna z osobą prowadzącą nad rozwojem duchowym
-praca nad jednością w małżeństwie
-profilaktyka osób poszkodowanych
-przystosowanie do życia w rodzinie
-resocjalizacja osób mających trudności w funkcjonowaniu w rodzinie, w społeczeństwie itp.
W naszej wspólnocie nie ma zapisów ani wypisów. Należy zgłosić się poprzez stronę internetową- drogą mailową lub zadzwonić pod podany numer, by uzyskać pomoc. Najpierw odbywa się rozmowa służąca rozeznaniu sytuacji, by móc opracować kierunek pomocy. Każda nowo przybyła osoba otrzymuje opiekuna – tzw. osobę prowadzącą, z którą kontaktuje się od poniedziałku do piątku. Opiekun zdaje relację z postępów (bez szczegółów) – zachowując dyskrecję i za zgodą tej osoby– liderowi wspólnoty lub osobie wyznaczonej przez lidera. Jeśli wymaga tego sytuacja, wspólnota odsyła podopiecznego do odpowiednich instytucji lub poradni specjalistycznych.
Korzystamy w naszym posługiwaniu z konferencji oraz filmów ewangelizacyjnych. Na każdy tydzień jest przygotowywane tzw. zadanie tygodnia, opatrzone wskazówkami do indywidualnej pracy. Wybór zadania, jak i tematów spotkań wynika z aktualnych potrzeb czy trudności przeżywanych przez wspólnotę.Osoby, które z jakiś powodów nie mogą uczestniczyć w spotkaniach wspólnoty w Przedczu, są zobowiązane do przynależności do wspólnoty w miejscu swojego zamieszkania.