cierpliwość– pierwszy przymiot miłości „miłość cierpliwa jest”… wytrwałość, wytrzymywanie; „cierpliwy palcem dół wykopie”; wyobraź sobie mężczyznę, który odwiedził kolegę. Ten wyszedł do niego ze słoiczkiem do połowy wypełnionym piaskiem i łyżeczką. Zapytał go: co robisz? Ten odpowiedział: tunel kopię, już kończę…(a tu pod domem już autostrada…) cierpliwość to umiejętność;

dekret– przydział osoby prowadzącej

dziekanka-czas oczekiwania na przydział osoby prowadzącej

muszę– słowo wskazujące na zniewolenie; jest we mnie przymus, nie mam wolności; nakładam na siebie łańcuch przymusu, staję się niewolnikiem jakiejś myśli i czynności; zamieniam na: „mogę”; „ robię tak tu i teraz”, do wykonania bez analizy

pokora- kieruje się dobrem drugiego człowieka; dostrzega trudności w drugim; stwarza gotowość udzielenia pomocy; służy działaniu; poskramia moją interesowność; pozwala postawić drugiego wyżej niż siebie; napomina, by nie stawić siebie nad drugim; umiejętność przyjmowania tego, co drugi ma do zaoferowania; pokora umie przyjąć porażkę; nie odwzajemnia tym samym, co przyjmuje- nie odpłaca złem; wzorem pokory jest Jezus: wykonał wszystko, o czym mówił Mu Ojciec; pokora to posłuszeństwo głosowi Bożemu; pokora pozwala Bogu przez nas działać, pozwala nami dysponować, pozwala mieszkać Bogu w nas; nie bierze sukcesu Bożego za swój; fałszywa pokora: gdy mówię innym: to nie ja to zrobiłem, to Bóg! To Duch Święty! To Maryja! – ujawnia się, gdy publicznie odpycham sprawstwo danej czynności, że to nie ja uczyniłem i chwalę się jak to Bóg działa, jaką mam z Nim intymność; nieuzasadniona skromność; prawdziwa pokora reaguje, wie, komu w duchu oddać chwałę w duchu, w skrytości; odpowiada: dziękuję! (i koniec wypowiedzi na ten temat) Inny przejaw fałszywej pokory: „jak ja jadę do pracy, to się modlę”– następuje ujawnienie sekretu modlitwy, sprzedanie tajemnicy „małej izdebki”, ponadto skoncentrowanie na „ja” i postawienie siebie innym za wzór, jaki jestem niesamowity; podstawą rozeznania jest badanie intencji, dlaczego mówię, co mówię, co myślę, co chcę, by inni myśleli o mnie; pokora to przeciwstawienie się fałszywej pokorze, czyli pysze ukrytej- przeciwstawianie się, by moje ego nie pokazało, że coś jest moje, żeby nie doszło do głoszenia samego siebie; to Bóg we mnie dokonuje wielkich dzieł, ważna jest moja uległość, to, że pozwalam Bogu działać we mnie

powinienem, ktoś powinien- jest osądem; rozliczam  innych, siebie; krytykuję; łamanie 1.przykazania, stawianie siebie w roli Sędziego (Boga); to czyni mnie bogiem

zawsze/nigdy- słowo w sytuacji: „nigdy nie może być inaczej”; jest przesadne; słowo oskarżające;  jest kłamstwem