Idea peregrynacji kopii jasnogórskiego obrazu po Polsce sięga roku 1956 i wydarzeń związanych ze składanymi wówczas Jasnogórskimi Ślubami Narodu. „Matko przyjdź do nas! Matko bądź z nami!” wołały zgromadzone 26 sierpnia 1956 r. na Jasnej Górze tłumy, gdy obraz Matki Bożej niesiony był w procesji na Wałach.

Ostatecznie zamysł peregrynacji przedstawiony został przez kard. Wyszyńskiego, już po uwolnieniu go z odosobnienia w 1956 r.

Po powrocie z więzienia ks. Prymas przybył na Jasną Górę 2 listopada 1956 r. Wtedy w Kaplicy Cudownego Obrazu powie­dział: „Ta, przed Obliczem której stoję, była mi przez cały ten czas (uwięzienia) mocą i wytrwaniem, światłem i oparciem, pociechą, nadzieją i pomocą nie­ustanną – prawdziwą Dziewicą Wspomożycielką!”.

Wtedy zapoznano ks. Prymasa z ideą ewentualnego Nawiedzenia. Prymas pochwalił ją i uznał za wspaniałą: „To byłoby przedłużone ramię Dziewicy Wspomożycielki!”.

45. Konferencja Plenarna Episkopatu Polski, obradująca na Jasnej Górze, w dniu 11 IV 1957 r. uchwaliła wprowadzenie dzieła Nawiedzenia – Peregrynacji we wszystkich parafiach naszej Ojczyzny.

W lutym 1957 r. jasnogórscy paulini rozpoczęli przygotowywanie kopii. Pracę tę powierzono dziekanowi Wydziału Sztuk Plastycznych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu

prof. Leonardowi Torwirtowi.

14 maja 1957 r. kopia obrazu poświęcona została w Rzymie przez papieża Piusa XII, który zaakceptował ideę peregrynacji.

Uroczystość rozpoczęcia Milenijnego Nawiedzenia odbyła się 26 sierpnia 1957 r. na Jasnej Górze w obecności całego Episkopatu Polski i wielkiej rzeszy pielgrzymów. Nastąpił wówczas m.in. obrzęd „pocałunku, czyli zetknięcia kopii obrazu z cudownym oryginałem.

Peregrynacja po Polsce rozpoczęła się 29 sierpnia od Archikatedry Warszawskiej. Mimo piętrzących się trudności ze strony komunistycznych władz, do milenijnego roku 1966 kopia obrazu nawiedziła 10 polskich diecezji.

2 września 1966 r. na trasie między Warszawą a Katowicami obraz został „aresztowany” przez funkcjonariuszy MO i przewieziony na Jasną Górę. Pilnowany tam był całodobowo przez milicję, która dodatkowo kontrolowała wszystkie pojazdy wjeżdżające i opuszczające Sanktuarium.

Uwięzienie kopii obrazu trwało 6 lat. Peregrynacja jednak była kontynuowana. Od 4 września 1966 r. Matka Boża nawiedzała polskie diecezje w symbolu pustych ram, ewangeliarza i świecy. Obraz powrócił na trasę nawiedzenia 18 czerwca 1972 r.

Kiedy kończyło się Nawiedzenie w diecezji lubelskiej i następną miała być diece­zja sandomierska, jeden z kapłanów tej diecezji, ks. Józef Wójcik, podjął bardzo śmiałą myśl przywrócenia Obrazu na trasę Nawiedzenia. Udał się z tym zamia­rem do ks. Prymasa, który odpowiedział krótko: „Widzę, księże Józefie, że cię świerzbi!”. Uznał to za aprobatę, a przynajmniej za brak kategorycznego sprze­ciwu. Całą odpowiedzialność wziął na siebie i wtajemniczył tylko jednego ka­płana i siostry zakonne służki z Mariówki, które służyły samochodem.

Aby nie obarczać odpowiedzialnością Jasnej Góry, postanowił po prostu wy­kraść Obraz potajemnie. Akurat dobrze się złożyło, że zlikwidowano wreszcie posterunki MO przy Jasnej Górze i dnia 13 czerwca 1972 r. Obraz został wy­wieziony z Jasnej Góry do Radomia. W wielkiej tajemnicy przechowywano go do rozpoczęcia Nawiedzenia w niedzielę 18 czerwca 1972 r. w Radomiu. W czasie procesji do kościoła Mariackiego kapłani sprytnie włączyli się w nią z Obrazem. Ks. Prymas w tym momencie (pewnie uprzedzony wcześniej) odwrócił się w kie­runku Obrazu i dyskretnie uczynił znak Krzyża św., aprobując „szalony pomysł” ks. J. Wójcika.

W kazaniu ks. Prymas mówił wtedy: „Kościół musi mieć swoją Matkę. Była już na Godach w Kanie. Jakże się cieszymy, że wróciła! Narodowi potrzebna jest MATKA!

W niedzielę 12 października 1980 roku – wraz z zakończeniem Nawiedzenia w diecezji częstochowskiej – został zakończony pierwszy etap Nawiedzenia wszystkich parafii w Polsce.

Obraz z katedry częstochowskiej przyniesiono w uroczystej procesji na szczyt Jasnej Góry, gdzie 12 października 1980 r. odprawiono uroczystą Mszę św. koncelebrowaną. Dziękowano za niezwykle liczne łaski pierwszego Nawiedzenia – odnawianie życia sakramentalnego, małżeńskiego, pojednania w rodzinach, deklaracje trzeźwościowe. Do tego czasu kopia obrazu nawiedziła ponad 8 tys. kościołów i kaplic w 7 150 parafiach.

20 V 1981 roku przyniesiono Obraz Nawiedzenia do ciężko chorego ks. Prymasa kard. Stefana Wyszyńskiego (na tydzień przed śmiercią), który ucieszył się bardzo z tej „wizyty pożegnalnej” i mówił do swojej najdroższej Dziewicy Wspomożycielki Jasnogórskiej Matki: „Tyle razy przyby­wałem do Ciebie, Matko, na szlak Nawiedzenia. Dzisiaj Ty przychodzisz do mnie. Byłaś zawsze dla mnie największą łaską, światłem, nadzieją i programem mojego życia… Niech ta Wędrówka nadal nie ustaje, a gdy się skończy, niech zacznie się na nowo; abyś stale krążyła po Polsce, dana ku obronie naszego narodu”.

W sobotę 22 IX 1984 r. Komisja Maryjna Episkopatu Polski (do której nale­ży 4 paulinów), obradująca w paulińskim klasztorze w Warszawie pod prze­wodnictwem ks. Prymasa kard. Józefa Glempa, zadecydowała przeprowadzenie drugiego etapu Nawiedzenia powszechnego, a więc wszystkich parafii na tere­nie naszej Ojczyzny.

Ustalono datę rozpoczęcia – 3 maja 1985 r., poczynając od Drohiczyna.

Tak więc od 1985 r. trwa druga peregrynacja kopii cudownego obrazu po Polsce.

.